Entréganse os Premios da Crítica Española para as obras en lingua galega

Narrativa: Perder as bestas, Manuel Veiga, Xerais

Nunha comarca fronteiriza, a novela descóbrenos un dos episodios máis silenciados da historia da posguerra en Galicia: a actuación das `contrapartidas´, grupos paramilitares promovidos polo goberno que pretendían sementar o terror entre a poboación para desprestixiar a guerrilla e rematar con ela.

Nun escenario dominado pola natureza e pola violencia sen paliativos, Veiga emprega un estilo minimalista, de altísima eficacia grazas a un poderoso traballo de selección léxica, para achegarnos a un grupo de seres anónimos, cunha vidas que aparecen condicionadas polo medo, a precariedade e a obrigada (e perturbadora) convivencia con individuos que ostentan o poder malia a ser refugallo humano.

Deste xeito, a novela representa unha nova visión da posguerra e da historia da guerrilla (os fuxidos) pero tamén das formas posibles de identificación entre os seres humanos e a terra.

Manuel Veiga Taboada (Monforte de Lemos, 1960). Xornalista, escritor e sociólogo, entre 2007 e 2010 dirixiu o semanario A Nosa Terra, aínda que xa participaba no consello de redacción dende 1983. Como novelista, obtivo o Premio Xerais en 2004 por O exiliado e a primavera e o García Barros en 2006 por Lois e Helena buscándose un día de tormenta.

Poesía: Diarios / 1. Azul Monforte, Antón Lopo.

A través da estrutura do diario que, en ocasións, dialoga coas memorias doutras autorías como Jordi Esteva ou Rafael Chirbes, reflíctese a morte da nai e, por extensión, todas as mortes. A experiencia estimula a reflexión sobre a evolución dos coidados e o lastre que supón a convivencia, sobre todo na mocidade. A fuxida é unha obriga que se materializa nas viaxes e se razoa na madurez, cando a conversa e a escritura se encamiñan cara á reconciliación.

O esforzo por comprender as lembranzas que abrollan cando finaliza a vida da nai vértese desde a progresión propia da narrativa e o lirismo das imaxes. Impacta a sinceridade do eu lírico, a procura de varios estratos de lectura a través da experimentación discursiva e os finais escintilantes, próximos á revelación.

Antón Lopo (Monforte de Lemos, 1961). Xornalista, escritor e performer, na actualidade dirixe a editorial Chan da Pólvora. Como autor publicou narrativa, ensaio, teatro, tradución e poesía, o que lle valeu facerse con numerosos certames. Entre os últimos destacan o Premio Narrativa Breve Repsol por Extraordinario, sobre o que tamén recaería o Premio da Crítica española en 2018, ou o Premio Fiz Vergara Vilariño  por Diarios / 1. Azul Monforte.