O inmenso «paraugas» competencial do Consello da Cultura

Como órgano estatutario da Comunidade Autónoma galega que é, de carácter asesor e consultivo coa finalidade de promover, difundir, asesorar e preservar os valores culturais do pobo galego, o Consello da Cultura Galega agrupa baixo ese inmenso paraugas que supón a palabra cultura -que non o é?- calquera sorte de iniciativa, específica ou allea, á que sempre se poderá colocar a bitola do interese cultural. Dada a súa total autonomía orgánica e funcional e a súa independencia respecto dos poderes da Comunidade Autónoma, hai tempo que na última planta de Raxoi séguese a práctica de don Palomo no ben pertrechado cabalo de Troia que é, case sempre alleo ás miradas curiosas.

Diríase, en consecuencia e desde a constatación do camiño percorrido, que máis que prevalecer o sentido orixinario na súa creación de que o órgano crea a función, que estaba na mente do lexislador, na institución cultural galega dáse máis a máxima que defendeu Lamarck en 1809 –cincuenta anos antes que Darwin- de que é a función a que crea o órgano e a necesidade a que crea a función. Aínda que aquí necesidade e interese preséntanse como sinónimos ou intercambiables como sabe quen seguiu de preto a evolución dunha institución que adoita moverse ao cambiante compás de quen a preside. Agora, catro días antes da celebración do Día dás Letras Galegas –que a institución resolve cun concerto na Coruña- preséntase un Manual Básico para Afrontar as Violencias Machistas elaborado desde o Centro de Documentación en Igualdade e Feminismos.

Pois que ben que todos rememos en prol de erradicar a secuela dese tipo de violencia!. Pero é ese o labor real que o Parlamento lle outorgou ao crear o mencionado Consello? En cal dos seis subapartados en que a propia institución resume as competencias que lle pertencen encaixa esta iniciativa?, Non será esta responsabilidade doutros organismos máis directamente implicados, por responsabilidade legal outorgada, coñecemento máis inmediato da realidade e obrigada xestión de recursos dentro da propia Administración Galega? Chega tan lonxe o paraugas da “cultura”?. Quede para outro día unha máis seria reflexión da administración de recursos, autopromocions, endogamias e contratos que viñeron adornando á institución ao longo da súa vida.