20 anos da morte de Antón Tovar, o poeta esquecido pola RAG

2004.- Fina en Ourense, aos 83 anos, o poeta Antón Tovar.

Tovar Bobillo naceu en 1921 na localidade ourensá de Pereira, no concello de Rairiz de Veiga, terra limiá que estará moi presente na obra do poeta e que suporá sempre un lugar de retorno dende a evocación, as lembranzas e mesmo dende a presencia física avivadora da súa particular reflexión vivencial.

Iniciou estudos de Filosofía e Letras la Universidade Compostela que pronto deixará para iniciar una corta etapa como novicio nos Xesuítas de Salamanca.

En 1942 gaña a oposición a Contador do Estado, destinado primeiro a León e logo a Ourense, como funcionario de Facenda, hasta ser expulsado en 1967 pola súa militancia clandestina no Partido Comunista. Pasa entón á librería Tanco, que tanto favorecería a súa inmersión nos libros e mesmo a acentuacón da creatividade literaria, e onde establece relación con Vicente Risco, Ferro Couselo, Alvarado ou López Cid.

O poemario Barro de nadie, en 1955, marca o inicio da súa actividade literaria en español pero será o ano 1962 o que marque a consagración como poeta en galego co libro Arredores, que encerra toda a diversidade temática do universo do autor, a angustia, o pesimismo, a relixión, Deus, a soidade, o sofrimento, a rebeldía.  Sigue con Non (1967), de rexeitamento da opresión e a inxustiza, Poesía galega completa (1974) publicada por Akal e con prólogo de Alonso Montero, onde se inclue o poemario amoroso O vento no teu colo. Con Calados esconxuros pega o salto ó panorama nacional  gracias ó premio da Critica de 1981. Na década de 1070 dedicase a elaborar un completo Diccionario Ideolóxico ordenado en campos semánticos. Berros en voz baixa (1990), A nada destemida (1991) e Cadáver adiado (2001) son poemarios onde se concentra o existencialismo pesimista presente ao longo de toda a súa producción, que se completa con relatos curtos e mesmo ensaio, como Xoan XXIII e a Terra, premio Amor Ruibal 1966. Acadou tamén os premios dos Xogos florais de Guimaraes (1960 e 1972), premio da Crítica de Galiza (1981), Losada Diéguez (1991) e o Celanova, Casa dos Poetas (2003).

Despois dunha prolongada enfermidade, faleceu en Ourense o 16 de Xuño de 2004.

Membro correspondente da Real Academia Galega (1984) e membro de honra (1997), a institución da lingua que nos é propia mostrase reacia a atender a demanda da práctica totalidade do mundo literario e cultural ourensán, que levan anois pedindo para Antón Tovar un Día das Letras Galegas. Con máis razón xa que logo, por claudicacións ante o políticamente corrector que levan á RAG a destinguir a figuras que non acadan, nin por asomo, a profundidade e lirismo da obra do limián Antón Tovar, a quen os seus teñen presente acotío, mesmo na reivindicación, dende o Museo da Limia e con un premio literario anual.

1639.- Se presentan a la vista del puerto de A Coruña, con el objetivo de apoderarse de la ciudad, sesenta naves al mando de Enrique Sourdis, arzobispo de Burdeos. Fueron rechazadas enérgicamente y al cuarto día levantaron anclas y se dirigieron hacia Ferrol, en cuyas aguas lucharon también en vano por ocupar el pueblo.

1808.- La Junta superior de Galicia nombra general en jefe de su ejército a D. Joaquín Blak

1838.- El teniente general D. José Manso, capitán general de Galicia, combate a los carlistas en Sergude.